De verkrachting van Liefde.

Eerst was er liefde. Mensen hielden van elkaar, stonden voor elkaar klaar, hadden iets voor elkaar over, zonder bijbedoeling, hadden elkaar lief. Liefde was iets tussen man en vrouw, werd bekrachtigd met het huwelijk en gezegend met kinderen. Agapè en Eros vloeiden vrijwel naadloos in elkaar over en mensen hadden de mogelijkheid om op beide gebieden boven zichzelf uit te stijgen. Liefde was iets moois, zoals het bedoeld was. Rein, heilig, waardevol, kwetsbaar, maar bijna het hoogst haalbare voor de mens.

Toen kwam de ‘seksuele revolutie’, en werd seks openbaar. De vermeende schaamte moest af worden geworden, iedereen deed ‘het’ met iedereen (en nog steeds krijgt elke vier minuten iemand in Nederland te horen dat hij het beter niet had kunnen doen omdat hij nu het volgende lid van het groeiende leger van SOA-slachtoffers is), partnerruil werd een tijdje populair, swingerparties, en allerlei vage experimenten. Blote borsten op TV, tijdens concerten, op het strand, nudisme kwam op, noem maar op.

Omdat “neuken” wel erg grof klonk, en men er voor zichzelf toch iets “eerbaars” van wilde maken, noemde men het “de liefde bedrijven”, overgenomen van het “making love” uit de V.S.
Maar… Liefde bedrijf je niet. Seks hoort een gevolg van liefde te zijn, laten we dat maar vrijen noemen en “neuken” gewoon seks. “Liefde bedrijven” is, tenzij het tussen man en vrouw gebeurd binnen de beslotenheid van het huwelijk, een slechte, hele slechte metafoor van “neuken”. “Making love” is mogelijk nog erger, want liefde maak je niet, liefde kies je voor als het vervolg op verliefdheid en dan is seks, vrijen, op zijn plaats.

Zoals een VWO-leraar het ooit tegen een klas van uitlegde: “Jullie zijn weer net dieren. Jullie vreten wat, zuipen wat, neuken wat en slapen wat. Meer inhoud heeft jullie leven niet meer”, toen hij het over de waarde van liefde had en zijn leerlingen steeds maar terugvielen op de betekenis die film en media er steeds weer aan plegen te geven.

In feite heeft hij gelijk. Voor iemand die in evolutie geloofd, zou de ‘seksuele revolutie’ een omslagpunt moeten zijn, waarbij de mens weer terug is gevallen tot het niveau van het gemiddelde dier. Met als grote verschil dat dieren alleen seks hebben voor de voortplanting en de mens het ook doet voor ‘de lol’, als afleiding, vlucht, stoerdoenerij.

Seks maakt meer kapot dan je lief is. Met name vrouwen geven bij wisselende contacten steeds meer van zichzelf weg, en dat kan er zelfs in resulteren dat ze helemaal niet meer echt van vrijen kunnen genieten, en geen orgasme meer kunnen krijgen.

De media en films hebben het constant over “liefde”, terwijl ze eigenlijk ordinaire seks bedoelen. Daarmee is de betekenis van het woord “liefde” compleet uitgehold tot een holle kreet en jongeren weten niet beter.

Ook wordt nog steeds het beeld gepromoot dat je zonder enig probleem met iedereen het nest in kunt duiken waardoor, ondanks de vele honderden miljoenen die de overheid verspild heeft aan het voorkomen van de gevolgen van deze verdorven levensstijl, er in Nederland elke vier minuten iemand te horen krijgt dat hij het volgende SOA-slachtoffer is. Dit alles met dank aan de uitholling van het begrip “liefde”.

Kijken we naar andere talen, dan zien we dat die meer woorden kennen voor liefde, waarvan “Agape” en “Eros” de belangrijkste zijn.
Agape is eigenlijk het enige van deze twee wat terecht met “liefde” is vertaald. Agape is de vorm van liefde die niet zichzelf, maar de behoeften ander zoekt. Liefde kijkt ten diepste altijd naar de behoefte van de ander en cijfert zichzelf weg.

Eros is de “liefde tussen de seksen”, oftewel: Vrijen. Hier komt ons woord “erotiek” vandaan, en behelst voornamelijk de lichamelijke liefde, vrijen dus. En dit woord is door media gekaapt en verkracht tot “neuken”.

Deze ontwikkeling heeft verregaande consequenties, want daarmee werd de weg opengesteld tot het benoemen van allerlei relatievormen tot “liefde”. In eerste instantie was daar de homoseksualiteit, maar recenter krijgen we te maken met pedoseksualiteit en doordat tegenwoordig dieren ook steeds meer menselijke eigenschappen krijgen toebedeeld, kunnen we er eigenlijk op wachten tot ook bestialiteit als relatievorm geaccepteerd moeten gaan worden als zijnde “natuurlijk”. En dat allemaal als gevolg van het uithollen van de betekenis van het woord “liefde”.

De hippies met hun “vrije liefde” hebben natuurlijk nooit stilgestaan bij deze consequenties, maar we zien het steeds weer: Als de mens gaat rommelen in God’s Scheppingsorde, dan is chaos, verdriet, pijn, onreinheid, ruzie, verzet, weerstand, opstand, het logische gevolg. In zijn trots geeft de mens dat niet toe, en gaat rustig door met de volgende stap.

Een paar jaar geleden heb ik de vraag al neergelegd wat er na homoseksualiteit zou komen: pedoseksualiteit of bestialiteit? Het lijkt er op dat pedoseksualiteit deze slag gaat winnen, zeker nu de EU zich er mee bemoeit en de Mohammed (die seks had met een negenjarige) geen pedofiel meer genoemd mag worden. Men beseft dus wel degelijk dat pedoseksualiteit niet oké is, maar kiest er weer voor om de consquenties weg te vegen, zodat de mens verder kan op zijn verderfelijke weg naar de ondergang.